Een bijzondere dag

Vandaag werden we rond 10 uur opgehaald door Nalin, Manoja en Geilee.

We zijn naar het weeshuis geweest waar we in Nederland al veel voor hadden ingekocht. ( zie verhaal voorbereidingen )

Op de weg er naar toe zijn we nog gestopt bij een supermarkt om 10 kg rijst te kopen en melkpoeder.

En zo kwamen we behoorlijk bepakt aan.

We werden binnengelaten en mochten meelopen.

Eerst de rijst en melkpoeder afgegeven aan de medewerkers en een souvenirtje uit Nederland voor hun.

Vervolgens gingen we naar de speelruimte waar de kinderen op ons stonden te wachten.De kinderen die wij zagen waren ongeveer 2 á 3 jaar.

Maar eerst langs de slaapruimte, waar allemaal mini bedjes op een rij stonden, ik kreeg al gelijk een brok in mijn keel.

Bij de ingang van de deur stonden de kinderen al bijna te trappelen van ongeduld.

Alle ogen op ons gericht en de tassen die we bij ons hadden.

We hebben de medewerkster alle stiften, potloden en ballonnen gegeven.

En zelf de tandenborstels en tandpasta's uitgedeeld.

Prachtig hoe de kinderen reageerden en hoe blij ze waren.

Eigenlijk mogen er geen foto's gemaakt worden maar omdat dit ook een gift van de mondhygiëniste was werd er een uitzondering gemaakt.

Zo hebben wij toch wat foto's kunnen maken.

Martin had al gelijk contact met een jongetje die de zakken op zijn broek erg interessant vond en er niet meer bij weg te slaan was. 2 jongetjes kwamen naar mij toe en wilden beiden opgetild worden. Ik wilde de ene oppakken en dacht even dat de andere begon te bijten, ik zei al tegen Martin: We hebben een kleine Suarez hier. Maar gelukkig was dat niet zo. Het opgetilde jongetje wilde niet meer los laten en heb zo wat met hem rond gelopen.

Daarna een dansje gemaakt met de kindertjes, in hoeverre dat mogelijk was want het was bloed heet om in actie te zijn.

Na een klein half uurtje hebben we afscheid genomen en dat ging met een ritueel dat gewoon is in Sri Lanka.

Uit respect kussen de kinderen de voeten van de ouderen.

We voelden ons er best wel ongemakkelijk bij omdat we dit niet gewend zijn.

Nog een keer uitgebreid zwaaien en Nalin vertaalde voor ons dat ze riepen: Kom gauw terug.

Dit was een emotioneel bezoek maar stond  heel erg op ons lijstje en we zijn blij dat we dit gedaan hebben.

Daarna zijn we naar Mount Lavinia strand gegaan en een korte wandeling gemaakt.

Op de terugweg naar het hotel wat gegeten bij KFC.

Afscheid genomen en voor de avond wat afgesproken indien we ons allemaal goed voelden en niet te moe waren.

Bij elke volle maan gaan de mensen naar de tempel om Boeddha te eren.

Deze volle maan dag wordt Poya dag genoemd.

En vandaag was zo'n dag. Om 6 uur werden we gehaald door de taxi en die bracht ons naar de tempel waar we Nalin zouden treffen.

Enorm druk op de weg, logisch want iedereen gaat naar de tempel.

Er was praktisch geen doorkomen aan.

Maar we zijn goed aangekomen en zijn met Nalin de tempel ingegaan.

( de naam van deze tempel is Bellanwila )

Uiteraard op blote voeten en met bedekte schouders en armen.

Indrukwekkend om te zien en mee te maken.

Wij weten niet veel van het Boeddhisme dus kunnen hier ook niets verder over schrijven.

Hopelijk geven de foto's een beetje een idee hoe het er uit ziet op Poyadag.

Na ongeveer een uur zijn we door de taxi teruggebracht naar het hotel.

Onderweg Nalin nog afgezet bij de bus.

Bij aankomst in het hotel gelijk een douche genomen en nog een hapje gegeten.

Niet te laat slapen want morgen wordt wederom een drukke en warme dag!

Tot morgen!