Kritsa

Beste allemaal!

Om nog even terug te komen op Abba…….

Het was inderdaad het straatnaambordje.

Maar de gedachte aan Waterloo vonden we ook erg leuk!

Andere antwoorden op voorgaande reacties, de Griekse siësta is

messimeri.

Santorini bezoeken is een aanslag op de portemonnee!

Dus dat gaan wij niet doen, hoe aantrekkelijk het er ook uitziet.

Nu over vandaag:

We zijn iets later vertrokken dan gisteren.

We hebben in het hotel ontbeten,

Om 9.15 uur de bus genomen naar Agio.

Daar overgestapt op de bus naar Kritsa.

Een traditioneel dorp waar de vrouwen buiten zitten te handwerken.

We hebben er welgeteld 1 gezien en ook nog kunnen fotograferen.

Kritsa trekt veel toeristen en de winkelstraatjes zijn best druk.

We zijn als eerste wat gaan drinken, het zou weer een erg hete dag worden.

Daarna de straatjes door en fotograferen en een koelkast magneet zoeken en gevonden!

Terug naar dezelfde taverna voor een Griekse salade, onze favoriet!

Vanaf dat punt zijn we de zijstraatjes / steegjes ingegaan.

Op weg naar een hoger gelegen kerkje.

Het was ongeveer half 2 en we wilden de bus van 3 uur terug nemen.

En we weten allemaal dat je in de hitte niet teveel moet doen.

Maar toch……

dit keer kreeg Martin er veel last van, duizelingen etc.

Heel dom maar we willen toch wat zien.

In de steegjes was het bloedheet daarbij moesten we ook omhoog lopen.

Uiteindelijk heeft het hele mooie plaatjes opgeleverd.

Wat je niet tegenkomt als je in de winkelstraatjes loopt.

Rond half 3 waren we bij de bushalte zodat we de tijd hadden om weer op

temperatuur te komen.

Een iets te late bus bracht ons terug naar Agio in ca. 20 minuten.

Ook dit was een mooie rit omdat Kritsa redelijk in de bergen ligt.

In Agio lang moeten wachten op de bus naar Elounda.

Deze bus gaat n.l maar 1x per uur,

Inmiddels hebben we gegeten en dat weer bij het drijvend restaurant.

Bij aankomst kregen we gelijk een handdruk en werden hartelijk ontvangen.

Nu tijd voor een koude douche.

En we beloven jullie dat we het morgen wat rustiger aan doen.

Adio!

P.S Hier is wat aanvullende weetjes en vergeten verhaaltjes verteld door Martin.

De mevrouw die aan het handwerken was, wilde iedereen wel fotograferen maar ze deed steeds haar handen voor haar gezicht.

Maar dan kennen ze Martin nog niet want ik heb haar wel kunnen kieken.

Toen we van de week naar Spinalonga gingen wou de boot al vertrekken maar het touw was nog aan de kant vast gebonden. Dat veroorzaakte een kleine terug trekking van de boot naar de kant.

Aan de overkant woont onze Griekse god(zo noemen we hem al). We kunnen dan ook letterlijk bij hem naar binnen kijken. Als hij in de avond laat thuis komt dan zien we dat. Dus ook als we wakker worden zien we hem liggen met de luiken open vanwege de hitte.

Goddelijk liggend in zijn bed zonder dekens in zijn onderbroek.(wij doen dan weer de gordijnen dicht)

Ook kijken we op een aantal souvenirwinkels deze mensen zijn in de weer van 10 uur in de ochtend tot 11 uur in de avond. Daarna moeten ze alles weer naar binnen halen wat buiten uitgestald staat. Dat is elke keer weer een onderneming. Ook is één van die vrouwen een reïncarnatie van Edith Piaff.

Kijken we naast onze Griekse god dan zien we elke avond een aantal mensen die in hun moestuin komen werken.

Met de bus mee is leuk, zeker als je perfecte uitzichten hebt. Maar ook is het leuk om steeds de controleur in de bus te horen roepen welke halte er aan komt. Dus wie moet hier uit. Als je er ujt bent dan roept de controleur iets van AMEN (weten het niet zeker maar zo hoort het aan) dan mag de deur dicht en rijden maar.

Tot zover voorlopig.

Groetjes, Martin en Harma