Horror in China

Hallo volgers

Dit verslag wordt door Martin geschreven.

Hier het vervolg van de thuis reis.

Donderdagochtend konden we op onze gemak opstaan en ontbijten.

Geen gestress maar rustig aan naar de airport toe.

We vlogen tenslotte toch pas om vijf voor half vier in de middag.

We hadden de avond er voor al onze koffers zover al ingepakt dat we het ook op onze gemak konden doen.

Klokslag negen uur gingen we naar de metro om naar Shinjuku te gaan om daar de trein te pakken naar Narita Airport.

Al die dagen dat we in Tokio waren was het in de metro opletten.

Elk metro station had vele uitgangen en de ene keer waren de uitgangen met oost, noord, west en zuid aangegeven.

Maar vaak ging het met letters, ons hotel was bij uitgang B2.

Vaak A, B , C en D, het was vaak een fitness tour (zeer veel lopen) om naar de uitgang te komen.

Je hebt twee metro maatschappijen: de gewone metro en de Toei lijn.

Daardoor raak je verward met de kaartjes, dus was het beter om een dagkaart te kopen voor beide lijnen.

Dat hebben we veel gedaan.

Een dagkaart koste 900 yen (5 euro 51) voor beide lijnen.

Een los kaartje was 180 yen (1 euro 10)

Elke keer als de metro weg ging klonk er een muziekje alsof je bij een ijshockey wedstrijd was.

Tot zover over de metro.

Toen we in Shinjuku aankwamen gingen we op zoek naar de trein en kochten kaartjes voor de Narita Express.

Die deed er 1 uur en 15 minuten over.

Aangezien je je stoelen in de trein moest reserveren konden we pas met de trein van 10.38.

Toen we op Narita Airport aankwamen hebben we onze pocket Wifi in de brievenbus gegooid.

We gingen direct naar de incheck balie om zo snel mogelijk achter de douane te komen.

Toen we best snel aan de beurt waren was het het 12.47 en de Mevrouw aan de balie zei SORRY het inchecken voor jullie vlucht is pas om 12.55.

We moesten weer opnieuw achter in de rij gaan staan want nu was het wel druk.

Toen we weer aan de beurt waren hadden we de zelfde mevrouw en ze maakte nogmaals haar excuses.

Daarna ging het snel en het was zo 15.25.

Tot zover ging het soepel.

Om 18 uur landen we in Shanghai.

We zijn daarna ruim twee uur bezig geweest om China in te komen voor onze overnachting.

Eerst een kaart in vullen omdat je China in gaat ook al is het maar voor een overnachting.

Ze willen alles van je weten.

Overal staan vele camera's die je volgen.

5 keer werd onze paspoort gescand, een aantal keren onze vinger afdrukken gemaakt.

Ook onze koffers werd omgekeerd in de scanner.

Uiteindelijk na veel controle, afstandelijkheid en achterdochtigheid kregen we onze stempel en konden we naar binnen.

Ons hotel lag tussen de terminal 1 en 2 in.

Overal waren bewakers en keken je na.

Ook bij de metro moest je door een metaalpoort en daarbij stonden drie agenten.

Inchecken in ons hotel ging redelijk snel.

In China moest je kennelijk nog steeds borg betalen voor je hotel.

We hadden alleen Japans geld dat met moeite werd geaccepteerd.

Wij naar onze kamer die goed was.

Weer naar beneden om in het winkeltje wat te eten te halen, want door het gedoe op het vliegveld was het inmiddels tegen half 9.

In het winkeltje kwamen we er achter dat in China onze bankpassen niet werden geaccepteerd.

Zo konden we niet eten en de volgende ochtend ook niet ontbijten.

We konden niets meer.

Creditcard hadden nog niet zolang geleden op gezegd.

Stom dus.

Harma was scherp en zei, ik ga een gedeelte van de borg terug vragen.

Aan de balie deden ze net of ze het niet begrepen, er werd gezegd I Don't Understand.

Harma is net zo lang blijven staan dat ze wel moesten reageren.

De Mevrouw zei " Wat wil je met die borg"

Harma zei: De pasjes van de bank doen het hier niet, mijn man heeft diabetes en moet eten.

Uiteindelijk gaf ze toe en zei ik geef je wat terug, maar dat ging niet van harte want in China betaal je borg.

We konden dus eten en ontbijten.

Het ontbijt was om 7 uur.

De volgende ochtend zo rond 8 uur gingen we zo snel mogelijk naar de gate om in te checken.

Aangezien we net als de avond ervoor de problemen zagen wilden we op tijd zijn.

Weer dat gedoe met die paspoorten en gezichtsherkenning.

En ja hoor de koffer van Harma werd er uitgepikt om overhoop te worden gehaald.

Ze hadden iets gezien wat niet klopte.

Omdat we zo snel naar de gate wilde ging de koffer te snel dicht en bleef in het slot steken en kregen we hem niet meer open.

Dat hebben we aan de douane gezegd, en ja hoor ze begrepen het meteen.

Na veel gedoe zeiden ze dat ze de koffer opnieuw gingen scannen, en ineens was alles goed.

We stonden 10 over negen achter de douane dus het ging nog redelijk snel.

We vlogen om 12 uur maar gingen pas om 12.25 uur weg.

We deden er langer over dan op de heen weg.

11 en een half uur.

We hadden veel turbulentie maar landen om 17.14 uur op schiphol dat was 1 minuut te vroeg.

Koffers halen, wat eten en Harma's broer Bert kwam ons op halen.

We waren om kwart voor tien thuis.

Japan was heel mooi en indrukwekkend. 

Maar ook zeer vermoeiend.

De drukte hakte er soms wel in.

De mensen waren er zeer vriendelijk en altijd behulpzaam.

We hebben vele dingen gezien waar we in Nederland misschien wel wat aan hebben.

Robot stofzuigers of robot rolstoelen die mensen op haalde.

Ook de rijen voor de winkels of bij de metro was zeer overzichtelijk.

We voelde ons zeer veilig en zeer welkom.

De mensen hadden vaak snel door dat we hulp nodig hadden.

We willen graag nog eens terug maar dan naar andere gedeeltes van het land.

Dan rest ons alleen nog te zeggen bedankt voor jullie interesse in onze blog.

Bedankt voor het reageren.

Ik heb nog een mooi filmpje in elkaar gedraaid.

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Dan zeggen we alleen nog tot de volgende reis

Sayonara

Groetjes van Harma en Martin